ที่พักพิงชั่วคราวริมถนน ลำบากมากสำหรับคนถูกน้ำท่วม
บันทึกฉบับที่ 2 ในเหตุการณ์ “น้ำท่วมอุบลราชธานี ปี พ.ศ. 2562” มีปรากฏการณ์ที่น่าสนใจหลายเรื่อง ที่อยากเอามาบันทึกไว้เป็นบทเรียนร่วมกัน ได้ช่วยกันศึกษาและวิเคราะห์ทำเป็นบทเรียน ในการรับมือกับภัยพิบัติต่างๆ ในอนาคต ไม่ว่าจะเป็นอุทกภัยน้ำท่วมอย่างครั้งนี้ วาตภัยในช่วงหน้าแล้งต่อหน้าฝนที่มีบ่อยๆ แผ่นดินไหว โคลนถล่ม ที่มีกันในแทบทุกภาคของประเทศไทย โดยขอนำเรื่องปรากฏการณ์ คลื่นที่สาดซัดถาโถม ในเหตุการณ์อุทกภัยครั้งนี้ มีอะไรบ้าง?
แค่อยากจะบันทึกไว้ให้ลูกหลานในภายภาคหน้าได้อ่าน ระลึกถึง ได้เขียนถึงสิ่งที่เห็นด้วยตา สัมผัสด้วยโสตประสาทของตัวเอง น้ำท่วมอุบลฯ ที่ว่าหนักๆ ก็ยังไม่เท่า “ลมปากนักเลงคีย์บอร์ดที่เอาแต่มโนบนฟูก” เลย นอกจากไม่สร้างสรรค์ ยังบั่นทอนกำลังใจคนทำงานในพื้นที่ สร้างความหวาดกลัวให้กับผู้ประสบภัยเพิ่มมากขึ้นอีก จะบอกว่า “มือไม่พาย เอาเท้าราน้ำ” ก็เบาไป พวกนี้แม้แต่ “นั่งขี้ในส้วม” มันยังคลั่งรัวคีย์บอร์ดด้วยตาบอดๆ ของพวกมันอีก เรียกว่า “สมองขี้เลื่อยของพวกมันล้นออกมาทำให้น้ำมูลเน่าได้อีก” จะเหมาะสมกว่าละมัง…
อ่านเพิ่มเติม
ไม่ว่าจะเป็น “แล้ง” หรือ “ท่วม” ทิดหมูกะบ่อยากพบพ้อทั้งสองอย่างครับ ตอนเดือนก่อนหน้าแล้งจนข้าวในนาเหลืองตาย มาต้นเดือนกันยายนนี้ “น้ำฝน” มาแฮงโพดโพจนท่วมมิดบ่เห็นปลายข้าวแล้ว เบิดโตกันเลยทีเดียวพี่น้องบ้านเฮา ได้แต่เป็นกำลังใจให้พี่น้องบ้านเฮาเด้อครับ สู้กันต่อไปกับภัยธรรมชาติครั้งนี้
ทิดหมูมีโอกาสได้ไปเที่ยวเมืองญี่ปุ่น (ครั้งที่ 2) ระหว่างวันที่ 17-23 เมษายน 2561 ที่ผ่านมา ได้รับทั้งความสนุกอิ่มหมีพีมันและประสบการณ์ดีๆ มาเล่าสู่กันฟังครับ เดินทางจากสนามบินสุวรรณภูมิด้วย สายการบินไทย กับเครื่องบินแบบ Airbus A380 ลำใหญ่เหิรฟ้าจากไทยแลนด์แดนสมายล์ (จริงหรือ? มีคำตอบท้ายเรื่อง) ไปยังสนามบินคันไซ KIX (สนามบินที่มนุษย์สร้างเกาะขึ้นกลางทะเลเพื่อเป็นสนามบินขนาดใหญ่) แทนสนามบินโอซาก้าบนบก ที่รองรับเที่ยวบินและเครื่องบินขนาดใหญ่ไม่ได้มากนัก ได้รับการบริการที่ดีตลอดการเดินทางครับ
