คลังเก็บป้ายกำกับ: เกษตรพอเพียง

มันลำบากกะต่าวคืนเมือบ้านเฮาเด้อ

มันลำบากกะต่าวคืนเมือบ้านเฮาเด้อ

คำสั่งของผู้เป็นแม่ทางโทรศัพท์ ที่ห่วงลูกหลานที่ไปทำงานในเมืองหลวง สถานการณ์การระบาดของบักโควิด-19 (หรือ อีโควิด มันโตผู้หรือโตแม่ ไผฮู้กะบอกมาแหน่เด้อ) ตอนต้นเดือนพฤษภาคมที่แล้ว สถานการณ์ตอนนั้นยังบ่ลำบากปานนี้ พอมีเวียกงานเฮ็ดอยู่ แต่ในช่วงเดือนกรกฎาคมที่ผ่านมาการระบาดรุนแรง จนถึงขั้นปิดแคมป์คนงานก่อสร้างทั่ว กทม. รวมทั้งปิดโรงงานอุตสาหกรรมอีกหลายแห่ง หรือกักตัวในโรงงานจำนวนมากทั้งในสมุทรสาคร สมุทรปราการ นนทบุรี ปทุมธานี นครปฐม ทำให้บรรดาแรงงานบางส่วนต้องอพยพกลับบ้านเฮา

พอเดือนสิงหาคม สถานการณ์ของการระบาดรุนแรงถึงขนาดที่เตียงในโรงพยาบาล เพื่อการรักษาเต็มทุกแห่ง ทั้งในโรงพยาบาลสนาม ศูนย์พักคอย จนถึงขั้นต้องมีการกักตัวในบ้านตัวเอง หรือกักตัวในสถานที่ที่ชุมชนกำหนดขึ้น มีการล้มตายเพราะการรักษาพยาบาลไม่ทัน โรคที่กลายพันธุ์ครั้งนี้รุนแรงรวดเร็วมากจริงๆ กว่าจะรู้ตัวว่า เจ็บป่วยติดโควิด ก็เมื่อมีอาการหนักจนกระทั่งไม่สามารถช่วยชีวิตไว้ได้ นอกจากจะตกงานแล้ว คราวนี้กลัวตาย กลัวไม่ได้รับการรักษาพยาบาล จึงตัดสินใจเดินทางกลับบ้านกันเป็นจำนวนมาก รวมทั้งจังหวัดต่างๆ ได้ร่วมมือกันนำเอาคนในภูมิลำเนาของตนกลับมารักษาด้วย
อ่านเพิ่มเติม

ซำบายดีบ่น้อพี่น้อง

สา’สุข เพิ่นบอกว่า การ์ดอย่าตก

ลังจากที่พวกเฮาคนไทยทั้งประเทศได้ร่วมมือกันมาตลอด เฮาก็ปลอดจากโควิด-19 มาถึง 100 วัน แต่แล้ว… กะมีแตกดังโพล๊ะกลางกรุงเทพฯ มีคนติดเชื้อไวรัสในประเทศเฮาเองขึ้นมา 1 คน ซึ่งยังหาคำตอบไม่ได้ว่า “ไปติดมาจากที่ใด?” ยังมีการสืบสวน สอบสวนโรคจากทางกระทรวงสาธารณสุขกันอยู่ ด้วยอาชีพของผู้ติดเชื้อนั้นทำงานในสถานที่ค่อนข้างเสี่ยง คือ สถานบังเทิง ผับ บาร์ ห้องอาหาร รอฟังคำตอบอยู่ครับ

เลยเป็นที่มาของคำว่า “การ์ดอย่าตก” เหมือนกับนักมวยที่ขึ้นเวทีแล้ว อย่าเผลอป้องกันตัวเชียวเพราะเราไม่รู้ว่าหมัดคู่ต่อสู้จะมาทางไหนกันแน่ ช่วงวันหยุดยาวๆ 4 วัน (ปิดชดเชยวันสงกรานต์ แต่บ่มีการสาดน้ำ) ก็มีการเดินทางท่องเที่ยวกันมากมายพอดู อีสานบ้านเฮาก็คึกคัก ถ่ายรูปเซลฟี่ลงโซเชียลกันใหญ่ แต่.. พากันสบายเกินไป หน้ากากอนามัยกะบ่พากันใส่ ย้านเด้พี่น้อง ย้านมันลามมาอีกนั่นดอก เฮาสิเบิดม่วนเด้อ จำไว้แหน่ 6 เดือนที่ผ่านมานั้นพวกเฮาลำบากกันขนาดใด๋
อ่านเพิ่มเติม

ฤาษีนิล ฅนตามรอยพ่อ

ตามรอยพ่อ อย่างพอเพียง

มื่อวันอังคารที่ผ่านมา (13 สิงหาคม 2562) เปิดเฟซบุ๊คไปเจอเพจของรายการ “คนค้นฅน” ซึ่งได้นำเสนอคลิปสั้น 5 นาที เป็นเรื่องราวของชายผู้พลิกผืนนาดินลูกรังแห้งแล้งให้กลายเป็นป่าสมบูรณ์ ดำเนินชีวิตด้วยความสมถะพอเพียง อยู่คนเดียวเดี่ยวโดดจนหลายคนเรียกเขาว่าเป็น “ฤษี” และด้วยชื่อของเขาคือ นิลพัท วิชัยยา ใครๆ จึงตั้งสมญาให้เขาว่า “ฤษีนิล” นักปลูกต้นไม้แห่งสกลนคร

คำว่า “ฤษี” ในดินแดนอีสานแถบนี้ ไม่ได้มีความหมายเชิงศาสนธรรมอย่างเดียว แต่ยังหมายถึงคนที่ปลีกตนเองออกจากชุมชนด้วย มีชีวิตที่โดดเดี่ยว ยิ่งพี่นิลไม่มีครอบครัวอยู่ด้วยแล้ว ภาพของชายใส่เสื้อช็อปทำงานในไร่ตั้งแต่เช้าจรดเย็น ก็ยิ่งตอกย้ำสมญานามที่ว่านี้
อ่านเพิ่มเติม

ปลูก 3 อย่าง ได้ประโยชน์ 4 อย่าง

ปลูก ไม้ 3 อย่าง ให้ประโยขน์ 4 ประการ

ทุกวันนี้ พวกเฮาต่างรู้กันแล้วว่า ฤดูกาลที่ผิดเพี้ยนและภัยธรรมชาติที่รุนแรงมากขึ้นทุกปีนั้น มีสาเหตุหลักๆ มาจากการทำลายและทำร้ายธรรมชาติที่มีอยู่แต่ดั้งเดิม โดยเฉพาะเรื่องของป่าไม้ ไม่เว้นแม่แต่ “ดอนปู่ตา” ที่เคยเป็นแหล่งอาหารสำคัญของหมู่บ้าน หน่อไม้ ดอกกระเจียว เห็ดนานาชนิด ใบ/ดอกของพืชที่เป็นอาหาร ป่าที่อุดมสมบูรณ์ให้ร่มเงาต่อสรรพสัตว์ นก หนู กะปอม ผึ้ง ฯลฯ ความชุ่มชื้นที่มีทำให้หนองบึงใกล้เคียงมีน้ำ มีปลา หอย ให้ได้เป็นอาหารเลี้ยงดูผู้คนทั้งหมู่บ้านได้ตลอดปี

อ่านเพิ่มเติม