ที่พักพิงชั่วคราวริมถนน ลำบากมากสำหรับคนถูกน้ำท่วม
บันทึกฉบับที่ 2 ในเหตุการณ์ “น้ำท่วมอุบลราชธานี ปี พ.ศ. 2562” มีปรากฏการณ์ที่น่าสนใจหลายเรื่อง ที่อยากเอามาบันทึกไว้เป็นบทเรียนร่วมกัน ได้ช่วยกันศึกษาและวิเคราะห์ทำเป็นบทเรียน ในการรับมือกับภัยพิบัติต่างๆ ในอนาคต ไม่ว่าจะเป็นอุทกภัยน้ำท่วมอย่างครั้งนี้ วาตภัยในช่วงหน้าแล้งต่อหน้าฝนที่มีบ่อยๆ แผ่นดินไหว โคลนถล่ม ที่มีกันในแทบทุกภาคของประเทศไทย โดยขอนำเรื่องปรากฏการณ์ คลื่นที่สาดซัดถาโถม ในเหตุการณ์อุทกภัยครั้งนี้ มีอะไรบ้าง?
แค่อยากจะบันทึกไว้ให้ลูกหลานในภายภาคหน้าได้อ่าน ระลึกถึง ได้เขียนถึงสิ่งที่เห็นด้วยตา สัมผัสด้วยโสตประสาทของตัวเอง น้ำท่วมอุบลฯ ที่ว่าหนักๆ ก็ยังไม่เท่า “ลมปากนักเลงคีย์บอร์ดที่เอาแต่มโนบนฟูก” เลย นอกจากไม่สร้างสรรค์ ยังบั่นทอนกำลังใจคนทำงานในพื้นที่ สร้างความหวาดกลัวให้กับผู้ประสบภัยเพิ่มมากขึ้นอีก จะบอกว่า “มือไม่พาย เอาเท้าราน้ำ” ก็เบาไป พวกนี้แม้แต่ “นั่งขี้ในส้วม” มันยังคลั่งรัวคีย์บอร์ดด้วยตาบอดๆ ของพวกมันอีก เรียกว่า “สมองขี้เลื่อยของพวกมันล้นออกมาทำให้น้ำมูลเน่าได้อีก” จะเหมาะสมกว่าละมัง…
อ่านเพิ่มเติม
ไม่ว่าจะเป็น “แล้ง” หรือ “ท่วม” ทิดหมูกะบ่อยากพบพ้อทั้งสองอย่างครับ ตอนเดือนก่อนหน้าแล้งจนข้าวในนาเหลืองตาย มาต้นเดือนกันยายนนี้ “น้ำฝน” มาแฮงโพดโพจนท่วมมิดบ่เห็นปลายข้าวแล้ว เบิดโตกันเลยทีเดียวพี่น้องบ้านเฮา ได้แต่เป็นกำลังใจให้พี่น้องบ้านเฮาเด้อครับ สู้กันต่อไปกับภัยธรรมชาติครั้งนี้
เมื่อวันอังคารที่ผ่านมา (13 สิงหาคม 2562) เปิดเฟซบุ๊คไปเจอเพจของรายการ “คนค้นฅน” ซึ่งได้นำเสนอคลิปสั้น 5 นาที เป็นเรื่องราวของชายผู้พลิกผืนนาดินลูกรังแห้งแล้งให้กลายเป็นป่าสมบูรณ์ ดำเนินชีวิตด้วยความสมถะพอเพียง อยู่คนเดียวเดี่ยวโดดจนหลายคนเรียกเขาว่าเป็น “ฤษี” และด้วยชื่อของเขาคือ นิลพัท วิชัยยา ใครๆ จึงตั้งสมญาให้เขาว่า “ฤษีนิล” นักปลูกต้นไม้แห่งสกลนคร
คำว่า “ฤษี” ในดินแดนอีสานแถบนี้ ไม่ได้มีความหมายเชิงศาสนธรรมอย่างเดียว แต่ยังหมายถึงคนที่ปลีกตนเองออกจากชุมชนด้วย มีชีวิตที่โดดเดี่ยว ยิ่งพี่นิลไม่มีครอบครัวอยู่ด้วยแล้ว ภาพของชายใส่เสื้อช็อปทำงานในไร่ตั้งแต่เช้าจรดเย็น ก็ยิ่งตอกย้ำสมญานามที่ว่านี้
อ่านเพิ่มเติม
