คลังเก็บป้ายกำกับ: คำฝากจากแม่

มันลำบากกะต่าวคืนเมือบ้านเฮาเด้อ

มันลำบากกะต่าวคืนเมือบ้านเฮาเด้อ

คำสั่งของผู้เป็นแม่ทางโทรศัพท์ ที่ห่วงลูกหลานที่ไปทำงานในเมืองหลวง สถานการณ์การระบาดของบักโควิด-19 (หรือ อีโควิด มันโตผู้หรือโตแม่ ไผฮู้กะบอกมาแหน่เด้อ) ตอนต้นเดือนพฤษภาคมที่แล้ว สถานการณ์ตอนนั้นยังบ่ลำบากปานนี้ พอมีเวียกงานเฮ็ดอยู่ แต่ในช่วงเดือนกรกฎาคมที่ผ่านมาการระบาดรุนแรง จนถึงขั้นปิดแคมป์คนงานก่อสร้างทั่ว กทม. รวมทั้งปิดโรงงานอุตสาหกรรมอีกหลายแห่ง หรือกักตัวในโรงงานจำนวนมากทั้งในสมุทรสาคร สมุทรปราการ นนทบุรี ปทุมธานี นครปฐม ทำให้บรรดาแรงงานบางส่วนต้องอพยพกลับบ้านเฮา

พอเดือนสิงหาคม สถานการณ์ของการระบาดรุนแรงถึงขนาดที่เตียงในโรงพยาบาล เพื่อการรักษาเต็มทุกแห่ง ทั้งในโรงพยาบาลสนาม ศูนย์พักคอย จนถึงขั้นต้องมีการกักตัวในบ้านตัวเอง หรือกักตัวในสถานที่ที่ชุมชนกำหนดขึ้น มีการล้มตายเพราะการรักษาพยาบาลไม่ทัน โรคที่กลายพันธุ์ครั้งนี้รุนแรงรวดเร็วมากจริงๆ กว่าจะรู้ตัวว่า เจ็บป่วยติดโควิด ก็เมื่อมีอาการหนักจนกระทั่งไม่สามารถช่วยชีวิตไว้ได้ นอกจากจะตกงานแล้ว คราวนี้กลัวตาย กลัวไม่ได้รับการรักษาพยาบาล จึงตัดสินใจเดินทางกลับบ้านกันเป็นจำนวนมาก รวมทั้งจังหวัดต่างๆ ได้ร่วมมือกันนำเอาคนในภูมิลำเนาของตนกลับมารักษาด้วย
อ่านเพิ่มเติม

คำฝากจากแม่

สมัยนี้หนุ่มสาวบ้านเฮาต่างกะหันหลังให้บ้านเกิด หันหน้าเข้าสู่เมืองหลวง หรือเมืองใหญ่ ไปขายแรงงานกัน ถิ่มให้พ่อ-แม่ ปู่-ย่า ตา-ยาย อยู่เฝ้าบ้าน เฝ้าไฮ่ เฝ้านา หวังว่าลูกหลานสิส่งเงินมาพอให้เลี้ยงชีพ บางคนกะกลับมาปีละเทื่อ หรือสองเถื่อ ยามปีใหม่ สงกรานต์ หรือเข้าพรรษา พากันมาทอดผ้าป่ายามบ้าน แต่บางคนกะไปลับไปลา บ่ส่งขาวคราวกลับมาจักเทื่อ ปล่อยให้ผู้เฒ่าคองถ้าอยู่สู่ยาม

มื้อนี้เลยมีกลอนลำ  : (ลำล่อง) คำฝากจากแม่ โดยศิลปิน : สนธยา กาฬสินธุ์ คำร้อง-ทำนอง : อ. บุญมา สุตะคาน เรียบเรียง-ดนตรี : อ. วาท วาทะศิลป์

อ่านเพิ่มเติม